Deze Blaasveldse landbouwster hielp tijdens de Tweede Wereldoorlog verschillende mensen in hongersnood.

Een echte Willebroekse dame die open was, hield van samenwerken en zich inzette tegen armoede, voor wereldwijde zorg en gerechtigheid voor de armsten.

Flavienne, was niet enkel een fantastische moeder, groetmoeder en echtgenote. Ze was ook nog eens oprichtster van een buurthuis, waarbij ze ook 30 jaar met hart en ziel zich ingezet heeft. Vele willebroekenaars deden er hun Communie, verjaardagsfeesten, trouwfeesten of gingen er op wekelijkse basis petanque of gezellig een koffie drinken.

zij heeft samen met mijn grootvader louis cools toen ze de paardenbeenhouwerij in de guido gezelle straat openhielden , t witteke,het streekgerecht , willebroekse schep , gelanceerd. voor deze culinaire lekkernij op de kaart te zetten verdient ze een straatnaam.

Jeanne Van Linne (van Jo van den taj) had een kruideniers- en snoepwinkeltje in het dorp van Blaasveld achter de kerk.

Jarenlang een harde werkkracht in de bib van Willebroek

Ze was de eigenares van circa 100 cafés, het gebouw en huis in Van Landeghemstraat 69? Willebroek en vroegere Brouwerij Carl Erix en De Jonghe-Erix, Brouwershof, Galerij Schouwpijp met gezellig cafeetje).

Dichteres en jeugdboekenschrijfster. In 1932 verscheen haar eerste stukje in “De kleine Vlaming”. Een jaar later schreef Rabhooy haar eerste novelle “Mitsy”, een boekje over haar eigen kat. In "Mitsy" verscheen ook “Herinneringen” waarin ze het over “de moedige rokers” had die het gelijknamige café van haar ouders bezochten op de hoek van de Pastorijstraat en Stationsstraat . In datzelfde jaar verscheen ook haar eerste tekst in De kleine Vlaming. In 1936 verscheen “Kladdeke Mostaard”, dat verhalen uit Rabhooys eigen jeugd bevatte die zich afspeelden rond de Sint-Niklaaskerk. In 1937 schreef ze over haar zoon onder de titel “Uit het leven van Janneman” en verscheen “Sterrekindje”. In 1940 richtte Rabhooy samen met Maria de Lannoy, Blanka Gyselen en Eugénie Boeye de vennootschap Raboeyegyselanoy op. Ze was medeauteur van het boek "Willebroek, van landbouwdorp tot industriegemeente" .

Een vrouw met een breed palmares in de hulpverlening in de Groote Oorlog. Deze Willebroekenaar was in dienst van het Rode Kruis tijdens de Groote Oorlog. Zij was frontverpleegster en verzorgde vele honderden gekwetste soldaten. Als oorlogsverpleegster op het hospitaalschip de “Agadir” verdiende zij ook erkentelijkheid. Voor haar werk en moed kreeg zij verschillende Belgische en Engelse eretekens. Een dame om fier op te zijn. Na de oorlog ving ze in een oud kasteeltje rond Waregem kinderen op met Tuberculose, in die tijd een gevaarlijke ziekte.

Mie Floer was in de jaren 50 en 60 in Tisselt bekend om haar vrij omvangrijk achterwerk en die behoefte had aan 2 stoelen om van de jaarlijkse processie te genieten die voorbij haar woonst in de Hoogstraat langskwam. Zo’n volkse figuur komt zeker in aanmerking voor een straatnaam. Met vriendelijke groet, Tony Dons Voorzitter WIK-Tisselt 0472/661844

Zij was onderwijzeres en ook zeer actief in de culturele wereld.

Zoals zovele vrouwen getormenteerd door de woelige jaren van o.a. staatsomwentelingen, Franse bezetting met invoering militaire dienstplicht, Boerenkrijg, Hollandse periode. Willebroek, 1748-1828.